Klasztor Karmelitów bosych w Zagórzu

Zagórz, zwany bramą Bieszczad, to niewielka miejscowość w woj. podkarpackim, blisko Sanoka. W zakolu rzeki Osławy na wzgórzu Mariemont (345 m n.p.m.), wznoszą się ruiny XVIII klasztoru oo. karmelitów bosych. Jest to jeden nielicznych w Polsce klasztorów warownych. Zakonnicy wprowadzili się tam w 1714 roku, a budowa została ukończona w 1730. W skład zespołu klasztornego wchodziły wtedy kościół pw. Zwiastowania NMP, klasztor, szpital dla szlacheckich weteranów wojennych oraz zabudowania gospodarcze, a całość otoczona była 5 metrowym murem obronnym. Swój okres świetności klasztor przeżywał do pierwszego rozbioru Polski, a więc tylko przez 42 lata. Podczas oblężenia w 1772 roku przez wojska rosyjskie część murów została zniszczona, a w zespole wybuchł pożar. Pod austriackim zaborem nie udało się wrócić do przedrozbiorowej formy.

Na wzgórze trafić nietrudno. Ruiny widoczne są z daleka i prowadzi do nich w miarę wygodna dróżka dojazdowa. Jednak samochód najlepiej zaparkować w pobliżu kościoła ‒ Sanktuarium Matki Nowego Życia, a stamtąd przespacerować się ok. 15 min. mijając po drodze źródełko, pomnik papieża Jana Pawła II i bardzo oryginalną drogę krzyżową, której każdą ze stacji wykonał inny bieszczadzki twórca.

Fot. VICONA