Rokitno to niewielka wieś położona na pograniczu Wielkopolski i ziemi lubuskiej, 12 km na północ od Międzyrzecza. Uznawane jest za duchową stolicę diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. W tej malowniczej wsi, pośród pól, lasów, pagórków i w bliskości jezior, znajduje się Sanktuarium pw. Matki Bożej Rokitniańskiej z jego największym skarbem – Cudownym Wizerunkiem Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej.
Kościół to budynek barokowy, budowany w latach 1740-1762. Zastąpił on drewnianą świątynię, która nie była wystarczająco duża, by pomieścić wciąż rosnącą rzeszę pielgrzymów przybywających do Cudownego Obrazu.
Cudowny Obraz Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej
Na centralnym miejscu w prezbiterium znajduje się Cudowny Obraz Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej. Namalowany w I poł. XVI w. przez nieznanego artystę, koronowany 18.06.1989 r. Znakiem szczególnym dzieła jest odsłonięte ucho Madonny, stąd tytuł Obrazu. Głowę Maryi okala wydrążona w drewnie aureola, twarz jest pochylona ku lewej stronie. Spokojna, jakby zasłuchana, z przymkniętymi oczami.
Pierwotnie obraz był w posiadaniu osiadłej na Kujawach rodziny Stawickich. Następny właściciel to Wacław Leszczyński – kanclerz koronny Królestwa Polskiego. Po nim Obraz przejął Jan Opaliński – opat bledzewski, który umieścił go w swoich pokojach. Do czasu, gdy we śnie otrzymał napomnienie, by zadbać o kult Matki Najświętszej. Przeniósł wtedy Obraz do kaplicy klasztornej, gdzie odwiedzało go coraz więcej wiernych. Zakonnicy w owym czasie ze spokojem i bez entuzjazmu podchodzili do relacji ludności o otrzymanych dzięki modlitwie przed Ikoną łaskach. Uległo to zmianie, gdy sam opat zdjęty śmiertelną chorobą wyzdrowiał nagle dzięki modlitwie do Matki Najświętszej.
W 1669 r. Kazimierz Jan Opaliński postanowił przewieźć Obraz do Rokitna i umieścić w tamtejszym kościele. Ponieważ wciąż wzrastał kult Matki Bożej, zwanej już Rokitniańską, i słyszano coraz więcej o łaskach uzyskanych za Jej wstawiennictwem, Obraz ten zyskał opinię cudownego. Biskup poznański postanowił powołać Komisję Teologiczną, która miała za zadanie zbadać prawdziwość uzdrowień i łask płynących z Wizerunku Madonny. I tak w 1670 r. komisja ta uznała Obraz za cudowny. Ustalono również, że pozostanie on na stałe w Rokitnie.
Sława Wizerunku dotarła aż do Warszawy. Król Michał Korybut Wiśniowiecki poprosił, by Obraz przywieziono do Warszawy, a witając go, powiedział: „O vere vas insigne devotionis” (O prawdziwe naczynie niezwykłej pobożności). Król zabrał Madonnę pod Lublin, gdzie chciał stłumić bunt szlachty. Tu też odbyła się pierwsza pokojowa misja Obrazu. Rycerstwo polskie, z królem na czele, modliło się przed Wizerunkiem o zwycięstwo w walce. Żadna ze stron nie spodziewała się jednak, że modlitwy zostaną wysłuchane w szczególny sposób, bo król odniósł zwycięstwo nie mieczem, ale drogą pertraktacji. Szybko zawarty pokój stał się dowodem wstawiennictwa Maryi. Od tego czasu nazywa się Ją także Matką Bożą Obozową, Rycerską oraz Królową Orła Białego. Król w dowód wdzięczności umieścił na Obrazie białego orła z napisem: Da pacem Domine in diebus nostris (Daj Panie pokój dniom naszym) oraz koronę królewską. Obraz na jakiś czas umieścił w swojej kaplicy na Zamku Królewskim w Warszawie.
Kaplica polna Najświętszej Maryi Panny
W 1671 r. Król wyraził zgodę, by Wizerunek powrócił do Rokitna, zarządził przy tym, by był pięknie witany we wszystkich miejscach w czasie swej długiej wędrówki. Wybudowano wtedy na granicznym wzgórzu między polami Rokitna i Lubikowa (2 km od kościoła) murowaną kaplicę. Odbyło się w niej całonocne czuwanie, po którym 21 listopada 1671 r. z wielką czcią wniesiono Obraz do odnowionego, drewnianego jeszcze wtedy, kościoła w Rokitnie.
Kilka lat temu rozpoczęto pierwszy eta prac konserwatorskich, polegający na skuciu tynków, które powodowały zawilgocenie murów świątyni, stąd widoczna dziś ceglana elewacja.
Ogrody Rokitniańskie
Bezpośrednio za bazyliką rozciągają Rokitniańskie Ogrody – miejsce modlitwy, spacerów i wyciszenia, w którym można „się zagubić", przechadzając się wśród ścieżek z różańcem w dłoni. Pośród starannie wypielęgnowanej roślinności znajdują się tu stacje Drogi Krzyżowej, liczne rzeźby i kapliczki, m.in. Jezusa Miłosiernego, Matki Bożej Ostrobramskiej, Narodzenia Pana Jezusa, Świętej Rodziny czy kaplica-pustelnia Pięciu Świętych Braci Męczenników, benedyktynów, którzy w 1003 r. zostali zamordowani przez rabusiów w swojej pustelni znajdującej się prawdopodobnie w pobliskim Międzyrzeczu.
W bezpośrednim sąsiedztwie ogrodów znajdują się Domy Pielgrzyma oraz muzeum z kolekcją papieską świętego Jana Pawła II, w którym można obejrzeć sutannę papieża Polaka, a także wiele pamiątek z jego licznych pielgrzymek.
Kalwaria Rokitniańska
W pobliżu Rokitna, pomiędzy dwoma jeziorami - Lubikowskim i Rokitniańskim - pośród bujnej zieleni tysięcy drzew i krzewów, wzdłuż usłanej kamykami drogi o długości 4,5 km, znajdują się 32 stacje Kalwarii Rokitniańskiej. Jest to Droga Krzyżowa rozszerzona o wiele innych stacji, takich jak np.: „Dramat zdrajcy Judasza", „Zaparcie się św. Piotra", „Jezus a Barabasz". Co roku, w piątek przed Niedzielą Palmową, można uczestniczyć w niezwykłym i wyjątkowym nabożeństwie pasyjnym. Tysiące wiernych gromadzą się przy pierwszej stacji, by w modlitwie, z krzyżem i w blasku pochodni przejść całą Drogę Kalwarii i dotrzeć do Sanktuarium w Rokitnie.
Modlitwa do Matki Bożej Rokitniańskiej
Służebnico Pańska z Rokitna,
zasłuchana w Dobrą Nowinę,
Matko Słowa, co Ciałem się stało,
nakłoń ucha ku naszym modlitwom.
Ty słuchałaś wytrwale Wszechmocnego,
zachowując w Sercu natchnienia,
pomóż przyjąć powiew Ducha Świętego,
byśmy żyli Ewangelią Chrystusa.
Biały Orzeł, którego ochraniasz,
niech Ci zawsze przypomina, że ufamy,
a Ty prowadź nas cierpliwie drogą Pana,
pomóż wytrwać i ocal najsłabszych. Amen.
Fot. VICONA
