Niezwykły mnich i pustelnik, święty katolickiego Kościoła maronickiego w Libanie, żyjący w latach 1828-1898. Zasłynął z ponad 24 000 cudów i uzdrowień, które miały miejsce za jego wstawiennictwem, także wśród wyznawców innych religii.
Ale nie tylko przez pryzmat czynionych cudów należy patrzeć na św. Szarbela, ale także jego życia wypełnionego nieustanną modlitwą i ascezą. Po 23 latach spędzonych we wspólnocie klasztornej, kolejne 23 lata spędził w pustelni św. Piotra i Pawła, w celi o wymiarze 6 metrów kwadratowych. Nosił włosiennicę, spał parę godzin do dobę, modlił się i pościł spożywając jeden bezmięsny posiłek dziennie. Wykonywał wszystkie polecenia zwierzchników, jak i innych, w każdym bowiem widział wolę Boga. Codziennie odprawiał Mszę św. w kaplicy eremu, długo się do niej przygotowywał, a po jej skończeniu przez 2 godziny trwał w dziękczynieniu. Po śmierci, aż do kanonizacji w 1977 r. ciało jego nie uległo rozkładowi. Do tej chwili także wydobywał się z niego tajemniczy płyn, czerwonawy olej, który ma właściwości uzdrawiające.
Fot. VICONA
