Park Etnograficzny jest malowniczo położony na wzniesieniu nad rzeką San. Zajmuje rozległy, ciekawie ukształtowany teren. Zalesione pagórki poprzecinane wąwozami i kręte ścieżki, prowadzące do zabytkowych cerkwi, po chwili zmieniają się w łany zbóż i szerokie drogi, biegnące wśród pobielanych chat i ogrodów pełnych kwiatów. Zdarza się, że nagle, zza kępy drzew wyłania się przeciwległy brzeg rzeki z panoramą miasta, majaczącą w oddali.
Spacerując po Parku natkniemy się na kapliczki i pasieki, studnie rzeźbione w pniu drzewa i zagrody ze zwierzętami gospodarskimi. Wszechobecna zieleń sprawia wrażenie niekontrolowanej przyrody szaleńczo obłapiającej przechodnia. Mimo, że Park posiada oznakowaną trasę zwiedzania, warto wybrać się na mniej konwencjonalny spacer – zboczyć ze ścieżki, pobłądzić między chałupami, przysiąść na progu chaty lub ławce w zagrodzie. Na chwilę się zgubić. Przez drzewa i kępy krzewów nie dociera codzienność, współczesność, zgiełk. Chociaż nietrudno znaleźć drogę powrotną, wcale nie ma się na to ochoty.
Fot. VICONA
